گاهی فقط باید سکوت کرد...
گاهی فقط باید چشماتو ببندی, نبینی و بگذری...
گاهی فقط باید پوزخندی زد, به بازی همیشه تکراری زندگی و خم به ابرو نیاورد...
گاهی فقط باید نشنیده بگیری...
گاهی فقط باید با نشست روی خاک ,روی زمین, سر رو گذاشت بین زانوها و دستارو پشت سر قفل کرد...
گاهی فقط باید بزاری طوفانی که به پا شده ,اروم شه, از نفس بیوفته...
گاهی فقط باید بزاری لجنزار ته نشین شه...
گاهی فقط باید تقلایی نکرد, دست و پا نزد...
...
من اما, این روزها گاهی فقط میگم:
پوففففففففففففففففففففففف.....
۲ نظر:
گاهی فقط باید سکوت کرد...
اگر که فرصتی باشد مجال صحبتی باشد حرف خواهم زد...
گاهی سکوت نجوایی است پر رمزوراز.
گاهی سکوت دنیایی از حرف است.
گاهی سکوت درمان است.
گاهی سکوت فقط خون دل خوردن است.
گاهی فقط تلنبار میکند آنچه را که بایدزدوده شود.
گاهی خاکستر روی آتش است و به قول تو گاهی هم باعث خاموش شدن آتش زیر خاکستر میشود.
و اما سکوت تو چه معنایی دارد؟
شاید بدانم!
تو سکوتت هم, مانند خود خودت پر از کشف نشده هاست.
"هرچه هست اما زیباست"
ارسال یک نظر