زندگي بادي است كه زوزه كشان از ميان پيچكهاي نيلوفر از بين شاخه هاي سر به زير بيد مجنون ميگذرد وزمان را بسان رهاوردي در طبق اخلاص ميگذارد با همان سرعت باد گونه اش تقديممان ميكند
بايد تا انجا كه دستمان جا داردبرداريم و مريم وار به پابوس رزهاي ساعتي برويم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر